Sommige vrouwen storen zich vreselijk aan de diameter van de tepelhof. Bij een chirurgische correctie wordt de buitenrand van de tepelhof verwijderd. Als men daarna de huid gewoon terug zou sluiten met onderhuidse resorbeerbare hechtingen, dan zou na een paar maand de diameter van de tepelhof weer even groot zijn als voor de ingreep. Daarom wordt onderhuids een circulaire blijvende hechting geplaatst, een zogenaamde beursnaad. Als men na de ingreep met enige druk de vinger laat glijden van de tepel naar buiten, dan kan men deze hechting aan de rand van de tepelhof onderhuids voelen. Normaal is men zich daar niet van bewust en het stoort niemand.
Door het sluiten van een grote cirkel ( de oorspronkelijke diameter van de tepelhof ) naar een kleine ( de nieuwe diameter ), ontstaan plooitjes in de huid. Deze verdwijnen echter in de loop van twee tot drie maanden.
Het litteken aan de huidzijde geneest in de regel heel mooi en wordt uiteindelijk een fijn wit lijntje. Als dit stoort omdat het bijvoorbeeld teveel contrasteert met de donkere kleur van de tepelhof, dan kan het worden bijgekleurd met permanente make-up.